Hoewel de film Terminator Salvation zich zal afspelen in het futuristische 2018, bevind je je in de game in 2016. Ontwikkelaar GRIN probeert op die manier iets toe te voegen en niet de zoveelste standaard slechte filmgame neer te zetten, maar is dit gelukt? Helaas niet. Qua verhaallijn is de game niet heel spannend en word je er niet echt ingezogen. Leer je de personages beter kennen en ben je goed voorbereid op de film? Daat ook niet, dit is geen game die je speelt vanwege het verhaal. Negen missies met een korte speelduur In de game kruip je in de huid van John Connor, in de film vertolkt door Christian Bale, maar deze zie je in de game niet terug. Wat je vervolgens in Terminator Salvation doet is het doorlopen van negen verschillende missies waarbij je continu aan het vechten bent met je squad tegen Skynet en de vele vijanden die dan ook op je afgestuurd worden. Allereerst duren de negen missies niet lang en zul je de game dan ook makkelijk binnen 3,5 uur kunnen voltooien, en zo'n speelduur is uiteraard om van te huilen. Er zijn drie moeilijkheidsgraden, een beetje gamer stelt de game dan ook direct in op medium of hard, anders kun je al slapend de knoppen nog bedienen. Moeilijk wordt het dan ook niet en een grote uitdaging zit niet in de game, wat een gemiste kans is. Je vecht eigenlijk hoofdzakelijk de hele tijd tegen drie dezelfde vijanden. Zo nu en dan vecht je ergens anders tegen, maar wat je vooral mist zijn eindbazen, het idee dat je naar een climax toewerkt is er nooit en dat is erg jammer. Toch is het niet zo dat er geen variatie in de game zit, want die is gelukkig wel degelijk aanwezig. Diverse stukken breng jij vechtend op de grond door, waarbij je tactisch met je squad te werk moet gaan. Deze stukken worden doorbroken door opdrachten in de missies waarbij je het gevoel hebt een arcade shooter te spelen. Zo zul je op een trein of op een ander voertuig alleen maar moeten schieten om je te verdedigen. Die stukken zitten vol met actie en zijn erg leuk, maar duren veel te kort. Onderdeel van een squad Zoals gezegd ga je de vijand al schietend te lijf samen met nog drie andere mensen. Heel erg tactisch wordt het allemaal niet, want zo kun je de andere drie squad leden bijvoorbeeld geen opdrachten geven. Alles is al voorgeprogrammeerd. Waar het om draait in alle schietpartijen is dat je de vijand omsingelt en op die manier weet uit te schakelen. Leuk is dan om te zien dat als jij een vijand beschiet vanuit bijna dezelfde hoek als een van je squadleden dat je vizier niet rood zal worden en je de vijand dan ook geen schade zal aanrichten. In je scherm wordt een cirkel getoond en de hoek wordt vaak aangegeven waar jij dan heen moet gaan, sta je daar, dan heeft je actie wel nut. Gezegd moet worden dat dit een leuk systeem is. Offline co-op Wat ook leuk is, en daarmee onderscheidt Terminator Salvation van menig ander game, is dat het spel een offline co-op functie kent waarbij je splitscreen onderdeel bent van hetzelfde squad samen met nog twee anderen (die dus door de computer bestuurd worden). En het samenwerken is leuk, hoewel je dus niet bij elkaar mag staan vechten, speel je echt in teamverband. Dus legt iemand het loodje, dan moet je je maatje weer tot leven wekken. Of als munitie van de ander op is, kun je dit aangeven. Toch valt de game tijdens de co-op door de mand, want zo wil het regelmatig voorkomen dat Blair (het vrouwelijk personage in de game) een vijand heeft uitgeschakeld, terwijl Connor daarvoor bedankt wordt. Dit is toch een beetje vreemd. Foutjes in de game Maar in zijn algemeenheid laat de game meer steekjes vallen. In het begin van de game word je niet goed het spel in gezogen wat alles te maken heeft met het slechte grafische gedeelte. Geweervuur is niet zichtbaar maar je ziet gewoon een geel bewegend iets waarvan je maar moet uitgaan dat dat de schoten zijn die gelost worden. Maar een goed geluid ontbreekt hier ook. Als je een ander wapen pakt of aan het herladen bent, wil je overtuigd worden en dit horen, maar dat gebeurt niet. Althans niet in het begin, verderop in de game zit het wel goed, hoor je wel daadwerkelijk schoten en zie je ook daadwerkelijk dat er vuur gelost wordt. Duidelijk is dat niet aan alle gedeeltes en wapens evenveel aandacht is besteed, en dat is aan dit soorten fouten te merken. En grafisch is de game absoluut niet bijzonder. Alle levels zijn grauwig, een soort van moskleuren met grijze tinten waarbij omgevingen lang niet altijd nauwkeurig gedetailleerd worden weergegeven. Soms weet je hierdoor zelfs niet waar je heen moet, hoewel dit grotendeels gelukkig wel duidelijk is. Hierop innhakend: hoe suf is het dat Connor niet kan springen en dat je dus niet over objecten heen kunt klauteren, maar er omheen moet lopen? Ook sommige animaties van gezichten zien er niet mooi uit.